Vorig jaar begonnen wetenschappers van het Louisiana Universities Marine Consortium aan een uniek experiment. Ze legden drie dode alligators op de bodem van de diepzee. Nu, maanden later, gaan ze na wat er mee gebeurd is. De resultaten verbluffen.
Hoewel het op het eerste zicht vreemd mag lijken dat het wetenschappelijke team koos voor alligators, is het niet zo opmerkelijk. Alligators komen immers wereldwijd voor in kustgebieden. Het is bovendien niet onmogelijk om ze tegen te komen in diepe wateren – dat kan bijvoorbeeld gebeuren na een zware storm.
Wanneer zo’n dier dan sterft, valt het op de bodem van de oceaan. Daar dient het als broodnodige koolstofbron voor de diepzee. Allerlei beestjes banen zich een weg naar deze onverwachte lekkernij en hopen een graantje mee te pikken.
Drie keer anders
Het resultaat van dit experiment is opmerkelijk. Drie karkassen, drie keer een ander resultaat. Met behulp van een onderwaterrobot legt het team vast wat er op een diepte van 2400 meter gebeurde.
De eerste alligator lag nog maar 24 uur op de bodem of er werd al duchtig aan hem geknabbeld. Reuze isopoden baanden zich een weg door de taaie huid, om de alligator langzaam op te eten.
Nieuwe soort
Honderd kilometer verder vonden wetenschappers na anderhalve maand slechts nog de botten terug van een tweede krokodil. Een kleine amfipode dartelde nog rond, op zoek naar eetbare restjes. Opmerkelijker was echter een volledig nieuwe diersoort die de knoken begroeide. Osedax, een soort zombieworm, koloniseert botten en doet zich te goed aan de lipiden. Het is de eerste keer dat deze soort in de Golf van Mexico en op een alligatorkarkas ontdekt wordt.
Het lot van het laatste karkas was zo mogelijk het meest intrigerende. Acht dagen na het neerleggen van het dier is het in rook opgegaan. Er rest enkel nog een stuk touw en het gewicht waaraan het karkas hing. De rest, volledig weg. Mogelijk heeft een grote haai, een Groenlandse of Stompsnuitzeskieuwshaai het karkas in één keer opgegeten.
Het onderzoek geeft meer inzicht in hoe koolstofbronnen terecht kunnen komen in de diepzee en hoe diepzeedieren snel werk maken van het weinige voedsel dat ze vinden.
