Een nieuw multi-nationaal onderzoek met wetenschappers uit Saudi-Arabië, Australië, Zuid-Korea, en Noorwegen toont aan dat chromis zich op een bijzondere manier aanpassen aan verzurende oceanen. De dieren veranderen hun genetische code, om zo hun lichaam te laten denken dat het altijd nacht is.
Net zoals mensen, en andere dieren, hebben vissen een circadiaan ritme. Dit ritme bepaalt wanneer het organisme slaapt, en actief is. Vissen passen hun metabolisme aan zodat er rekening wordt gehouden met stijgende CO2-niveaus in het water ‘s nachts. Omdat fotosynthese (dat CO2 opneemt, en O2 genereert) stopt eens het donker wordt, is het zeewater zuurder ‘s nachts.
Het onderzoek toont aan dat chromis dit levensritme kunnen aanpassen. Wanneer Acanthochromis polyacanthus blootgesteld worden aan hoge CO2-waarden, en ze planten zich voort, dan krijgt de broed een veranderende genetische opmaak.
Het gen dat verantwoordelijk is voor het circadiaan ritme verandert zodat de vissen denken dat het altijd nacht is. Hierdoor kunnen de dieren dan ook beter omgaan met hoge CO2-waarden, iets wat steeds vaker voorkomt.
Het onderzoek toont aan dat rifvissen sterker bestand zijn tegen de veranderende natuur dan we eerst denken. Toch wijzen wetenschappers er op dat er limieten zijn aan het aanpassingsvermogen van dieren.
