Ecologisten in Indonesië werken al jaren met elektrisch geladen artificiële onderwaterstructuren. Deze metalen frames staan enkele meters voor de kust. Hier doen ze dienst als tijdelijke opvangplaats voor beschadigde koralen.
Net voor de kust van Gili Trawangan, een klein eilandje noord-westelijk van Lombok, Indonesië, staan verschillende metalen skeletten. Deze uit betonijzers gemaakte bouwsels bieden een bevestigingsplek voor koralen in nood.
Het metaal staat onder stroom. Marine wetenschappers Thomas Goreau en Wolf Hilbertz ontdekten de voordelen in 1979. Door de elektrische lading krijgt lijmsteen de kans om zich op het staal te nestelen. Dit is de perfecte voedingsbodem voor koralen.
“Het versnelt de koraalgroei.”, weet Delphine Robbe, manager van Gili Eco Trust. “Koralen op de biorotsen overleven meer dan eender welk ander koraal.” Het project heeft veel succes. De koralen genezen twintig keer sneller, en hebben een vijftig keer grotere overlevingskans dan koralen op de zeebodem.
Natuurlijke barrière
Naast een positief effect op koralen, beschermen de structuren ook het strand tegen erosie. Door een barrière te vormen tegen golven, zien inwoners een sterke aanwas van lokale stranden. Op sommige plekken is er tot wel vijftien meter strand bijgekomen op enkele jaren tijd.
Het enige probleem van het project is de stroomtoevoer. Omdat er bekabeling nodig is, kunnen de artificiële rotsen niet ver van het strand liggen. Zonne-energie is moeilijk, geboycot door veelvuldige diefstal van de zonnepanelen.
Een oplossing waar Gili Eco Trust aan werkt zijn golfturbines. Deze werken net zoals een windturbine, maar dan onder water. Drie messen draaien met behulp van de stroming. Een generator converteert deze beweging naar elektriciteit, waardoor er genoeg energie gegenereerd wordt om de structuur te voorzien van stroom.
Robbe hoopt dat er meer van deze structuren gebouwd kunnen worden. De kostprijs schommelt rond 2100 euro.
