Koraalriffen maken lawaai. Veel lawaai. En hoewel we het door het water niet horen, zijn er verschillen te vinden tussen diverse riffen. Wetenschappers aan de Universiteit van Essex en Exeter verbinden de geproduceerde riffendecibels nu aan de gezondheid van deze ecosystemen.
De bevolking van een koraalrif bestaat uit heel wat luide individuen. Wanneer de vissen, krabben, garnalen en onder andere slakken zich bewegen creëert dit een pak decibels. Onderzoekers analyseren deze geluiden nu voor het eerst.
Wetenschappers hebben met behulp van onderwatermicrofoons het geluidsniveau van verschillende Filipijnse koraalriffen gemeten. De resultaten zijn buitengewoon interessant en nuttig te noemen.
Bij de metingen, die uitgevoerd werden bij verschillende beschermde en niet-beschermde riffen, werd duidelijk dat de beschermde riffen veel luider zijn dan hun niet-beschermde broers.
Het gaat zelfs zo ver dat stervende riffen in vergelijking met gezonde ecosystemen tot twee derde van hun drukte verliezen. Dit geeft duidelijk weer dat een stil rif een teken is van een ongezond rif.
Wetenschappers kunnen met deze techniek snel opvolgen welke riffen nood hebben aan bescherming. Dr. Steve Simpson, onderzoeker aan de Universiteit van Exeter, prijst de methode aan als een “goedkope, snelle en objectieve” manier om te achterhalen of een rif gezond is of niet.
Het onderzoek toont ook aan dat de geluiden die geproduceerd worden door koraalriffen verder dragen dan tot voordien gedacht. Dit is belangrijk omwille van het wervende karakter van nieuwe vissen en ongewervelden. Zij komen immers af op de lonkende onderwaterserenade van hun soortgenoten.
