De wateren van Frans-Polynesië staan bekend voor hun weelde aan zeeleven. Toch vinden wetenschappers van National Geographic een vreemde tegenstelling. Op zo’n twintig meter diepte in de wateren rond het eiland Rapa vinden ze ofwel een massa zee-egels, ofwel een massa zeewier. Maar nooit zijn ze samen te zien. De specifieke oorzaak is onbekend.
Tijdens een expeditie van Pristine Seas, een project van National Geographic dat onderzoek doet naar de laatste wilde plekken van de oceaan en deze ook beschermt, werd de vreemde ontdekking gedaan.
Gedurende verschillende duiken op dieptes van twaalf, vijftien, achttien en twintig meter merken de duikers op dat er een massa Diadema zee-egels zijn. Ze meten plekken met vijftien zee-egels per vierkante meter, een absoluut ongelooflijke telling.
Daarentegen zijn er gebieden waar het Sargassum-zeewier weelderig groeit. Vreemd genoeg is er geen enkele zee-egel in deze gebieden te zien. Uiterst vreemd zelfs, want zee-egels zijn toch verzot op zeewier en algen?
Sterker nog, de zee-egels lijken zich perfect afzijdig te houden van deze onderwaterbossen. De kolonies zeewier zijn zo sterk afgelijnd, alsof iemand met een mes de grenzen heeft getrokken.
Een volledige verklaring hebben de wetenschappers niet. Wel denken ze dat de stroming die de wieren doet bewegen de zee-egels hindert.
