Hoewel tandbaarzen en murenes perfect op hun eentje kunnen jagen, is het soms wel handig om een partner in crime te hebben. Wetenschappers ontdekten deze symbiotische relatie na een reeks experimenten. De tandbaars roept de hulp in van een murene wanneer hij niet meer aan de prooi kan.
Duikers hebben het al vaker gemeld: de geheimzinnige en beruchte paling van de zee werkt geregeld samen met een tandbaars. De murene is eigenlijk het hulpje, want de tandbaars bepaalt wanneer hij de hulp van de kronkelende vis nodig heeft.
En dat gebeurt geregeld. Wetenschappers gebruikten acht Plectropomus leopardus om de geruchten te bewijzen. Met behulp van valse prooien en plastic murenes lieten ze zien hoe de tandbaarzen keer op keer naar de murenes zwommen voor hulp.
Bovendien zijn de tandbaarzen niet snel tevreden. Ze lijken te onthouden welke murene hun het best helpt. Deze wetenschap houden ze in het achterhoofd bij volgende probleemjachten. Tijdens het experiment koos de tandbaars telkens voor de meest behulpzame murene, zelfs in de volgende dagen.
Wanneer een tandbaars niet aan de prooi kan, spurt hij naar de zeepaling. Daar schudt hij dan even met zijn hoofd, het startschot voor een gezamenlijk offensief. Ze zwemmen samen naar de prooi, waarna de murene op onderzoek trekt. Als alles goed is, zijn alle vissen binnen enkele minuten gelukkig. Buiten de prooi, die is immers opgegeten.
